بررسی نتایج آنتی بیوگرام آبسه های فکی بیماران شهر زاهدان در سال 1379

کنترل عفونت در ناحیه فک و صورت همواره یکی از مشکلات درمانی قابل توجه می باشد. چرا که تاخیر در درمان و کنترل عفونت می تواند سبب درگیری فضاهای اولیه فکین و در صورت گسترش بیشتر درگیری فضاهای ثانویه را نیز موجب شود، و حیات بیمار را به خطر اندازد. 75 درصد عفونتهای ماگزیلوفاسیال ادنتوژنتیک بوده که جهت کنترل آن باید درناژ، دسترسی به کانال ریشه و لزوم تجویز آنتی بیوتیک را در طرح درمان خود قرار داد. این مطالعه به منظور تعیین حساسبت آنتی بیوتیکی (آنتی بیوگرام) آبسه های دندانی انجام گرفت. در این پژوهش 40 بیمار دارای آبسه فکی جهت جمع آوری مایع چرکی و انجام آنتی بیوگرام مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به طریق غیر احتمالی آسان بوده و اطلاعات مربوط به متغیرهای کیفی وکمی بیماران در جداول و فرم های معین ثبت گردید. مایع آسپیراسیون به آزمایشگاه منتقل و مراحل آزمایشگاهی پژوهش انجام گرفت، آنالیز داده ها براساس آزمون ‏‎t-test‎‏، ‏‎x2‎‏ انجام شد. نتایج آنتی بیوگرام جهت 7 نوع آنتی بیوتیک انتخابی نشان داد که پاسخ باکتریهای عامل عفونت نسبت به ‏‎penicillin‎‏ در 85 درصد موارد مقاومت در 15 درصد موارد حساسیت می باشد در حالیکه در ارتباط با ‏‎ceftizoxim‎‏ این تست بیانگر 80 درصد حساسیت می باشد. در ارتباط با محل و فضاهای درگیر ابسه نیز مشخص گردید که فضای با کال بیشترین فضای درگیر و دندان مولر اول پائین شایعترین عامل دندانی است. در نهایت می توان چنین استنباط کرد که مقاومت، به پنی سیلین نسبت به گذشته رو به افزایش بوده و بنابراین در آبسه های مقاوم به درمان جهت انتخاب آنتی بیوتیک مناسب لزوم استفاده از تکنیک های کشت بی هوازی و آنتی بیوگرام مطرح می گردد.